KARANLIK HİSLERİM KÖMÜRE BENZİYEN
BİR HALİM VARDI BU DERİN YOLCULUKTA İÇİMDE BİR ÜRPERTİ VARDI YOLUN SONU KARANLIK BİR OKADARDA SEZSİZ İLERLİYORDUM HER ADIMIMDA KALBİMDEKİ TİTREŞİMİ DİNLERDİ KULAKLARIM YOLUN SONU OLMADIĞI AKLIMDA
KAYBETMEK ADIM GİBİYDİ ANLIMDA
BENDE BİR SİGARA YAKTIM YILDIZLARIN ALTINDA…
Kayıt Tarihi : 7.3.2025 01:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
İlyas eren başdağ benim nöbet arkadaşım. Güler yüzlü dostum tarafından kaleme alındı.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!