Eğilmiş Çanakkale Şiiri - Haşim Kalender

Şehit olmuş bir alay yarbay şevki başında
Son şehidini verdi o cihan savaşında
Can adamış cengâver daha on üç yaşında
Son nefesinde Mehmet yine şaha kalkıyor
Çanakkale eğilmiş Mehmet’ime bakıyor

Baş eğmeyen bu millet Hakka boyun eğiyor
Bir kıvılcım parlayıp karanlığı boğuyor
Yeşil sarıklılarla gökten rahmet yağıyor
Yeniden varız deyip meşaleyi yakıyor
Çanakkale eğilmiş Mehmet’ime bakıyor

Ana, baba, bacı, yar hasret bindi omuza
Arkamızda kaldılar bakmadık arkamıza
Hayâda Osman idik savaşırken Hamıza
Mermiler çarpıştıkça gökte şimşek çakıyor
Çanakkale eğilmiş Mehmet’ime bakıyor

Seyit açtı gözünü Mehmet kanda yatarken
Bir ülkeyi kaldırdı çeyrek tonu tutarken
Güneş yeniden doğdu tam ufukta batarken
Deniz allar giyindi dereler kan akıyor
Çanakkale eğilmiş Mehmet’ime bakıyor

Ölüm korktu Mehmetten gelirken adım adım
Torunuyuz onların bilsek diye feryadım
Ayak yalın karnı aç vatan derken ecdadım
Allah Allah sesleri orduları yıkıyor
Çanakkale eğilmiş Mehmet’ime bakıyor

Yedi düvel bir olmuş akın akın geliyor
Mermiler çarpışıyor birbirini deliyor
Vuruldukça hak diyor makamca yükseliyor
Şehadet madalyadır isteyerek takıyor
Çanakkale eğilmiş Mehmet’ime bakıyor

Var oluş destanıydı altın harfle yazıldı
Türk’ün itikatıyla tüm ordular bozuldu
Dedesinin mezarı torunuyla kazıldı
Kanlı yamaçlarından kokla sümbül kokuyor
Çanakkale eğilmiş Mehmet’ime bakıyor

Düşman kendinden emin ağlıyor Gelibolu
Eli tutan cephede boşaldı Anadolu
O yıl mezun vermedi yurdun birçok okulu
Mehmet kanıyla yazdı ona destan okuyor
Çanakkale eğilmiş Mehmet’ime bakıyor

Dize gelen dünyaydı bir avuç Türk’e karşı
İmanlı neferlerim titretiyordu arşı
Yine hilal kazandı haçla olan yarışı
Kalender kaz toprağı ondan parça çıkıyor.
Çanakkale eğilmiş Mehmet’ime bakıyor

08. 08. 2008

Haşim Kalender