Eğilmesi Na mümkündür cahilliğin…

Eğilmesi Na mümkündür cahilliğin…

Sözcükler ağır,
Sözcükler ıslanmış, yüklenmiş manayı
Ağırlaştıkça taşınmaz oluyor, dikiliyorlar anıt misali
Şehitler adını almadık köse bucak kalmamış,
Bir can dediğin o da kendine emanet…
Sözler susmuş, suskun
Söylemler bırakmış yerini inci tanelerine,
Sözler olmuş umutsuzluk, bir atımlık mermi
Dışarı değil içe kakar olmuş,
Denizleri dolmuş yüreğimin…
Bir kardeş kavgası değil,
Bir dinin mezhep çatışması hiç değil,
İnançlı kullarının üstün olma çabası olamaz,
Kapitalizmin hükmettiği can pazarı da olamaz,
İnsanlığını unutmuş hayvani canavarda değiller…
Tanrının bahşettiği can gölgesinden korkar olmuş,
İnanç yerine yaşama ihtimallerin olası ülkesi aranır,
Canın pazarlar da ve sokakta değil,
Eğitimin kişiye erdem kazandırdığı,
Özgürlüğün renklerinin olduğu ve haykırıldığı
Canın beden de kalabilesi yerler aranır olmuş…
İnsanlık, vicdan, yardımlaşma ve paylaşımın adının zikredilmediği,
Sözcüklerin dillerde dolanmadığı,
Sevginin değmedi frensiz gözler,
Bir çift güzel sözün ulaşmadığı yürekler,
Yarı yaşar bir toplum! Sanki bir saniye sonraki yok…

Mehmet Aydemir 06.01. 2017 saat 07:00 İzmir patlamasının ardından güne merhaba derken…