Eğik Heceli Kıza Şiiri - Kamil Çolak

Fısıldıyor kulağıma heceyi yağmur
Ellerinin ateşinde hürriyeti arıyorum
Keskin içkilerin söz arasında dır cümbüşü
Akşam dökülüyor bulvarlara söz büyüyor
Yosunlar yosunlar onların gözleri eğri
Kırmızı sesli balıklar biliyor
Fısıldıyor kulağıma yağmur heceyi

Aynalar bazen esmer bazen sarıdır. Bazen bazen bazense...
Yırtılır evlerde entari, kırgın kaldırımlar
O kızın saçlarını tutup öpmeli, sonra
Çilem olsun diye onu çocuklara katmalı
O kız kaldırımlara veda etmeli
“Sarışınım, esmerim, kumralım”
annelik bilgesi yüreğiyle kalmalı...

perdeler pencerelere çeker, perdeler pencereye açılan
beyaz çarşaflar unutur ulu yağmurları
yeşil yaprakla nasılda durur mor gözlü menekşe
dökülür akşamın inci dişli perileri masaya
duvarlar mum ışığında makyaj bulur
parmaklarında alyans o kız gülüyor

döndüm ki yanımda, gözleriyle konuştu
sustuk ama asrı aşkın konuştuk
sesi çiğdem çiçeği tazeliğinde yüzüme aktı
demek fesleğenler büyüttün diyebildim, güldü
beyaz tülbent çekmiş kumrular falcısı gibi
imlalar dizdi gözlerime eğik heceli kız

kirpiklerine değse dudağım susuzluğumu evetler
akasya kokulu saçlarının tınısında durmalıyım
benimde şarkım olur elbet, yani senin gibi
dilime pelesenk olmuş sevdalarımı anlatan
lambalar bir bahar odasının fotoğrafını çeker
ben ise bir türlü poz veremem canımı acıtır
biliyorum çocukça hecelerin kırık imlasıyım aslında
2003-07-02