Eftun Şiiri - Elif Uygur

umudun solgun yüzüyle
bekleyişler uzayıp gitti
hava eflatuni bir yazgıyla unutmuştu
yeni doğanlara gülücük vermeyi
ben her adımımda biraz daha utanırken
ben her gülüşümde birazdaha ağlarken
sen her gündoğumunda büyürken biraz daha büyürken
renkler değişmedi
sabit; unutturan; yok eden
eflatuni hep eflatuni
kaybolmak ve bir daha bulamamak üzere
vedanı yok saydım
hiçbirşey değişmedi...