Eftelya! Ünlerim Şiiri - Nebi Ünler

EFTELYA! ÜNLERİM (Çağırırım, seslenirim)

“Gülse artık gözlerim,
Aşkı şarkılar da aramasam.
Mazi olmasa sevgiler,
Zalim olmasa kader,
Ebediyen benim olacak bir sevgili bulsam.”
Demişmiş, ‘Biricik’ arkadaş.
Bence iyi şairdir kendisi…

“Neden saçların beyazlanmış arkadaş”
Şarkısı geliyor aklıma… Politika dergisi,
Tutuklanmalar, sorgular, gizlenen sırlar…
İstanbul’dan kaçış, Belçika macerası,
Koca Kadın Teknesi… Deniz ve …! ...
Hüzünler, hüzünler, kahırlar, kahırlar
Oradan oraya savrulmalar… Ve bir sahil,
Falan filan… Yanıp kül olmuş satırlar.

“Artık gemim ebedi bir limanda,
Yolum, gözlerinin sevgisine düştü…
Ben seni ebedi mutlu edebildim sanırken,
Gerçek, sadece bir düştü…”
Deyivermişmiş yine…

Kütahya’da gönül uzaklara çevrildi
Şimbilli Çay Evi’nde geçti bugünüm…
Mehmet hiç havasında değildi,
Hüseyin’le lafladık biraz. Nedense çok üzgünüm

Yine o şairin sözleri
Geldi aklıma… “Hayat ne garip”
Derken dolu doluydu gözleri,
İmkânsız derken, buldum bir sahip.
Denizler üstünde bir ceviz kabuğu iken
Dalgalardan dalgalara savruluyordum!
Son aşk öncesi, yüzlerce kanatan diken,
El kışın donarken ben yalnızlıktan kavruluyordum.”
Bunları yazdırıverdi bana hafızamda biriken.

Gediz’e dönerken, “Canım Benim” i dinledim,
Tekrar tekrar Cem Karaca babamızdan…
Bir Sarmaşık ve Yakamoz’u hatırlayıp inledim
Kocaman bir yalnızlık taşıyordu arabamızdan
“Ey Yürek Yağmur, unutma seni mimledim.
Kaçamazsın gayrı, Seveceksin ulan! Kararımızdan.”
Hayal bu ya! Bir (Deniz kızı) yani Eftelya ünlerim,
Güya memnun olmuşmuş binbir acabamız dan.

Bu gidişle galiba sonum, çıldırmak olacak,
Tek suçlusu; okuduğum romanlar ve şiirler...
Bütün yazdıklarımsa, boynu bükük solacak.

Adanasız, 23.11.15 – 04.03 Y.Yağmur
…………