Eftelya Şiiri - Cemile Aydın Özbay

Aşk gecesinin sabahında
Günün ilk ışıkları ile
Eftelya….
Benimle birlikte seni
Yaşayan kumsala koştum,
Mutluluğun tanımını
Sanki biz yeniden yazmıştık,
Ve sakin dalgalara bırakırken
Bedenimi iyot kokusunu
İlk kez duyuyordum sanki,
Palmiyeler sıradan değil
Ne kadar muhteşem ağaçlardı,
Hüseyin amca bu kadar
Güzel çay demlermiydi,
İşte yine sana koştum
Sırdaşım kumsalım..
Eftelya..
Denizin mavisi ne kadar gri
Güneşin ışığı soluk
Oysa ne kadar canlıydı renkler,
İnsanlar ne kadar güzel
Şimdi sesleri ne tiz
Ne kadar kaba olmuşlar,
Çalan müzikler
İçimi kıpır kıpır ederdi
Ve içimdeki serseri
Sana dans ederdi
Öylece kımıldamadan
Şimdi ne acıklı hepsi,
Sanki en mahrem sırlarımın
Ve hayallerimin tanığıydı
Ayağıma değen balıklar
Kaçar oldum kıyıya
Sensizliğimden utanarak
Ne diyeceğim ben onlara
Nasıl söylerim gittiğini
Eftelya…
Söyle bana,
Koşarmıyım yine bir sabah sana
Müjdelerken dönüşünü
Yeniden canlanır mı doğa ve sen
Ve kumlarına akan bu yaşlar
Kurur mu iz bırakmadan
Eftelya..
Şahidim,sırdaşım,kumsalım
Söyle bana
Biter mi bir gün
Bu çilemsi sefamın
Hüzzam sevdamın öyküsü…
29/07/07

eftelya; bir beach cafenin adı..