Eftalya Menem Şiirleri - Şair Eftalya Menem

Birak gitsin
Gidene
Iki satir dize yazilip
Dokulur arkasindan
Neyse aradigini
Bulup

birdir bir yigidin yureginde sevdigi
ikidir soyletme sokma akil on adimi
tee icindeki karanliginda sakladigin seytani
nasil becerdin bunca yil maskeli dolanmayi
delikanli calimiyla sakladigin yalanci mumlarini
uydurmaca kucuk cocuk kahramanlik hikayelerini

Yukseliyor yagmurun otesinde
Susadim sana dokul
Uzerime
Ruzgar ol savur duygularin catisini
Islandi yuregim
Sevdamin gurlemesin de

Dinliyor musun
Sustuk bak
Kustuk
Duyuyor musun
Melodisi hayatin hazan
Yangin yeri memleket

sicak diycem kizacaksin soguklugun da usuyensin... iyiyim diycem bozulucaksin yalan okyanusunda bogulan ben... kustum diycem nedenin bile sormayacaksin isine gelmeyen sitem ciglarin altinda can veremezsin uzagindayim diycem anlamayacaksin egon yine simseklerini caktiracak uzerime zaten uzakti...k nerelerdeyim eer yerindeyim kaslarin cattiginda soguk bulutlarin gunesinde kuskun dudaginda, kirgin yureginde uzaginda ordayim yani durmam gereken olmak istemedigim o karanliginda aydinligini ozleyen yerdeyim..

Tek tarafli yatiyor upuzun
mutsuzlugun golgesinde
Bogazini temizliyor pismanligin
Ikindisi tirmalar gibi viyaklayan
O ses karanligin
Anilarin cizildi kuslarin civiltisi

Usuyorum
Sesini her duyusumda
Donuyorum
Iliklerime kadar
Kelimelerinin cumleye donusum
Manasizligindan

pisim karton dan kutu oda yapdim sana
guneye bakan koseli pencerleri
kimbilir belki gokkusagini selamlariz
yatagini tam ortasina cekdim
sevisirken agac dallarin dan belki bir sincap
sans diler diye

Ama
Son yaprak
Sevmiyor...
Diye haykiriyor
O son durusun

Sevgili gunluk biz ucunde opustuk aylardan mart yillardan kiyamet
Iflah olmaz artik ucurum dur
Bunun otesi
ya atlarsin ya da tuner anka kusuna donusur
Efsane uydurursun kendince
Savurursun kendini arada zerre umrunda olmaz alemin