Efsunkâr Şiiri - Çağatay Temel

Kervanımız sevda yüklü efendim.
Yürekten bir sevdaki,
ılgıt ılgıt yeller titretir içimizi.
Ne garip hanlardan geçer yolcu,
gül kokulu diyar yolunda.
Peygamber kokulu diyarlara,
bir selam etmek için.

Sevda yolları ziyan olmaz insanoğluna.
Gül bahçesi olur umut dolu yüreklere.
Tek başıma oturup küçücük odamda.
Annemin sıcak bir çorbasını özlemimde tadarım.

Bazen bir şehir, bazen bir gün.
Özlerse insan, titrer yüreği.
Görmek ister cemâlini.
Özlem kokan, hasret kokan bu şehirde .

Sokaklar sevda şefkatiyle sarar içimi.
Peygamber sükuneti düşer.
Meleklerin ayaklandığı .
Ruhların ağlaştığı bu şehirde .

Hüzünlerin cenneti,
düşlerin ormanı sahra.
Koşarız ona tek yürek,tek bilek.
Bin can, bin kelle yolunda.
Savrulur canımız uğrunda .

Dualarımız cevaba erişir.
Gül kokusu tenimize.
Hasreti kalbimize erişir.
Gölgelenirken zeytin gölgesinde.

Aldık selamını mescid-i aksa.
Dayan, az daha dayan açtı islam kucağını.
Koymadık seni yalnız,
düşlerimizde görürüz sahranı.
Hiradan yansıyan güneşin ısıtır içimizi.