Efsane Şiiri - İlyas Kaplan

savurur rüzgar nefesimi
içime uhrevi gölgeler üfler
ufukta ki nur bulutu
uzaktan yakına ,yakından ruhuma
boncuk boncuk terim bir ummanın köpüğü
alnımda açılmış ince derinlikler kim bilir kimin

kuşluk zamanları aydınlanınca gökyüzü
tenime ışıklar dokunur toprak zannıyla
bereketlenir hatsız hesapsız arzularım
arsız duygularım, rengarenk günahlarım

kalbime tebliğ edilince öğlenin müjdeleri
daha duru, daha berrak sadrıma ilişir aşk
vaat edilen altından ırmaklar akan cennet
zevki sefanın son mekanı
birer birer kusurlarıma tövbekar olurum

ikindi zamanları azar zahiri tecellilerim
akşam öncesinde gizli feyezan ilişkilerim
varlığım fıtratına mıhlanmış
manevi mertebeler arzularım uçsuz bucaksız
ilahi hikmetlere gark olmuş

tinsel bir ışık altında yürürüm akşamın elemine
secdelerimle katılırım bu kutsal temaşaya
yitiririm cezbe halindeyken cüzi benliğimi
yaratanın huzuruna doğru bitmeyen yolculuğum
nefsimin değişimleri mevsimler boyu

hürmetim var gecenin benliğinde olup bitenlere
safi huzur uykum, mışıl mışıl uyurum
sürprizleri benzersiz, ihtişamı arındırılmış
dokuz efsaneye bedel , bir sihirli zaman yaşarım
hiçbir gözün görmediği hiçbir kulağın duymadığı

redfer