Zaman zamansızlığın durağı efsa
İnsan ise ayrılığın .
Bu sabah uyandığımda bir ceylan yavrusu gibi bir şeyin peşine takılıp gitmek istedim
İçimde kalan en küçük sevgiyi canıma takıp canımı camdan atamak istedim
Ürkek ve bilinçsizce yıldığım zamanların bütün ıstıraplarını kusup ölmek istedim.
İnsanların beni görmeden geçip gittiği kaldırımları uçar adım bitirmeyi
Nasılsa öyle yaşanacaktı
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı
Devamını Oku
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta