Eflatun zamanlar Şiiri - Recep Süzer

eflatun zamandan geçince insan,
bakamıyor karanlık saatlere.
korkucu oluyor,
sensiz geçen her anın sevabını günaha çevirmeden
tövbe kermesini en derinden hissetmek.
üzülmedim,gücenmedim,kaçışlarının bir anlam ifadesizliği içindeki
soysuz seslenmelerine.
büyütmedim,kırmızı kareli kaldırım taşında
beyaz boşlukları defalarca bakışlarıyla doldurmaya çalışan
kara kaşlı afacan veleti..
sen,
uyarlanmış yaşantımın
tereddütsüz zaman yolcusu..