Kış’ın puslu havasını solarken,sigaramın gri dumanını kurban ediyorum sokak lambalarına ve Gökyüzünü kıskandıracak bir renge dönüşüyor Zifiri.
Eflatun birazda Mavi.
Gökyüzü ağlarken üzerime,sığınacak bir yer arıyorum.
Girdiğim yer Kitaplarla örtülü bir türbe misali günah çıkaranları selamlıyor.
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta