Eflatun desinler gecelerine...

.

tutunamayanların büyük eseridir, yeni tutunamayanlar yaratmak (motambo atasözü)

eflatun desinler
bu gölgeler ne zaman düşecek
bir yığın görünme
çoğu kalp kırığı eskilerden
ne anlatsa nafile
“sus” gelince başlıyor hikaye
hikaye sonlarında hep perde

eski intikamlar yeni ellerden alınır
sırası savılır galibiyetlerin
maviye boyanır odalar
katliama dostlarda katılır

eylülde dönerse kuşlar
şaşırma dizgini kopmuş günlere
su istemez her çiçek
ellerinle değil
gözlerinle sula
gittin de dönmeyeceksin
çiçeklerimin yanına

kaç mevsim beklenirde sarı odalar
çizgiler ve kırıklarla
resimler yapılır
korkulur gösterilmez
alan gider denir
gelende biçilir

eserinin yanına dönermiş her katil
şimdi kim bilir geleceği
günleri ince elemeyi
ucu yakılmış perdeleri
dört duvarı kim konuşturur

susar türküler
el yanar
bıyık yanar
kısalır her gece
unut uykularına yatılır

yesinler bağda gülleri
bulunacak ne kaldı geride
dünya halen yerinde
kıskanılmış günler
sabahın yüzü gülerken görülünce
özler elbet düşleri
kimsesiz tasasız dil
devri daim günler
hep şiir mi kokar elleri
görenlerde söylemez ki

- bu yalnızlığın bir yerinde
yalnızlığını dinlerdim
seve seve içerdim çayımı
sen konuşurdun
ben gülerdim kimi yerde-

nerede kalmıştık
anlatmadın
ilk ne zaman kırılmıştık
ilkokul aşkları
ya sonrası var mı

29 07 2006