Efkar gülü... Şiiri - Zafer Zengin Etnika

çok bilmek çelişkidir, cahil gül yoktur
dikeniyle yaşar, rengi aladır, suyu ak
ve kan taşır kalemin yalanını, dağına

efkar gülü çıtalarını kırar, bahçemizin
öfke, kötü sıralardan çıkıp bağa dolar
artık şarabımız çalınsın dudağımızdan
damar tutmasın karanlığı yıldızlardan
bizi öldürüp gidiniz, denizin öte yanına
yamalı bohçalarda dökülsün gözleriniz
adımız yaman, adımız yangın dağıldıkça
sızı biçtik, can ektik sabaha karşı bağrınıza

haklıdır, suçu olanlar bağışlanmakla
dilemek kolay, kaba sığmaz ayrılıkta
derdi o ki, demez ben ölümü bildim
öyle sevdim ki gözlerinizi şurada
bahanem oldu, döküldüm yolunuza
sizi kana kazıdık, solumuzda taşıdık
çalı çırpı yoktu, gözlerimize bulandı
yalan yok, gidişinize çocukça ağladık
elinize tutunduk, insanlığı unutmadık

sizden gelsin, size gitsin, bizden alınsın
size katılsın, çoğalsın ses, canımıza dolansın
ekmek, aş, su, damağımıza çakılsın
gülden güzel gül, omzunuza yazılsın
bağışlasın güz, sorumuzu cevaplasın
geldik, gittik, çoğaldık, sevdalı kaldık
neden vardık, acıdık, sızıya yamandık

>