....Eflatun Akşamlar Şiiri - Fatma Pampal

Hayat bana sordukça
Hakikati bulamamaktan
Doğruları söylerken
Yanlış anlaşılmaktan korktum.
Sustum
Şimdi suskunluğumu dinliyorum
Eflatun akşamlardan.

O iteklese de
Ben kendim düştüm derdim.
Aldırmazdım dizlerimin parçalanıp
Yüreğimin kanamasına.
Hesabını sormadım hiç
Hakkını da savunamadım göz yaşlarımın.
Nasıl olsa ben değil miydim?
Izdırabın dinmeyen yağmurları altında
Gizemli sancılarla kıvranıp
Sırılsıklam olan.
Alışmıştım
İçimdeki yangına şimşekler çaktıkça
Acıların koltuk değneğiyle yol almaya.

Gönlüm kırıldıkça
Gücenmedim
Yollarıma pusu kuranlara.
Alkışlamadım da
Mülküyle kol kola girip caka satanları
Lakin yılların dostluğunu
Üç kuruşa harcayıp,
Post giyenleri bitirdim oracıkta

Tuttum elinden
Boynu bükük papatyanın
Söz verdim zamanında sulayacağıma.
Ve bir el kopartıp da
Mevsimsiz sarartıp köşe bucak savurmayacağına.

Susuz kalmış toprakların yarılan damarlarına
Vahaydı belki
En kalınası zamanda vazgeçtiklerim
Çok arzuladığım halde,
Hep bir sonraki sefere ertelediklerim.
Kendim için yapamadıklarımı
Bir başkasına yaşatırken huzur soluyordu ruhum.

Hayat beni inadına haksız çıkarsa da
Arkamdan sayıp dökse de
Sağlam emin adımlarla
Yürümeye kararlıydım davamda.
Sağlığım yerindeyse ve uzanabiliyorsam birine
O' da bir tas çorba içebiliyorsa sevdikleriyle
Bil ki; en güzel rüyanın içindeyimdir bende...

Benim içinde doğacak mı güneş.
Yüreğimin paslı tellerini zımparalayacak mı gece.
Karanlık uykusuzluğumu büyütürken
Şafak kuşları
Konacak mı ruhumun şadırvanlarına.
İşte yine
O kutlu sesin ezgileri kucaklıyor beni.
Herkes adına yaptığım duaların,
Aminleri yankılanıyor Arş-ı Alâ da.

O iteklese de
Ben kendim düştüm derdim
Sabırla hep o günü bekledim.
Dilimden düşürmedim Hamd-ü Sena yı
Böylece günden güne kabuk bağladı yaram
Şimdi kadife yüreğim daha hızlı koşuyor eflatun akşamlara.