Senin için;
Eflatun güller yetiştirdim,
Ruhumun dehlizlerinde.
Pınarlarım kurumuştu,
İçlerini,gözyaşlarım doldurdu hep.
Lakin,cansuyunu hiç eksiltmedim.
Sadece bir tek sana,
Eflatun sevgiler besledim.
Tıpkı; Eflatun güller gibi eşsiz,
Ve bulunması daima zor...
Bodrum,Ağustos 2006
Tevfik PekelKayıt Tarihi : 17.10.2006 13:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!