Efkarlıyım Şiiri - Mustafa Yaman 2

Keder çöktü aniden efkarlıyım
Anılar uyanır bu son faslında
Bir gitsem gidemem, sanki bağlıyım
Yerim, yurdum burda değil sılamda.

İşte boşluk, durmadan çağırıyor
Hüzün kokuyor geceler ağlıyor
Tepeden tırnağa beni dağlıyor
Bir ateş yanıyor sanki bağrımda.

Yan, yana durmuyor yoklukla, varlık
En büyük yoksulluk kalpteki darlık
Çöküyor bazen tonlarca ağırlık
Ezilirim keşkelerin altında.

Unutulmak kadar acı yaşamak
Öylesine zor zamanla savaşmak
Dünyada yalnız ölüme çalışmak
Yaşam püf desen kopacak aslında.