Gökyüzü mateme bürünmüş,ağlıyor hıçkırarak,
Yer sarsılıyor dost kalmadığın'dan efkarlıyım!
Kıyamet kopacak diye endişeliy'ken,
Kıyametleri kaldıracak dost kalmadı' efkarlıyım! ,
Yok,yok ben ve arkadaşlarım bir mekana girdikki,
Orda yakaran bir yürek kalmamış, efkarlıyım!
Madenler erirken hakkın ateşiyle engah,engah,
Su dahi yerinde kaynamaz olmuş,efkarlıyım! ,
Bir sahibim kalmış dostmu, dost gerçekten,
Onun sevgisi kalbimi yakmaktadır efkarlıyım! ,
Kayıt Tarihi : 3.4.2009 22:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!