Efiloğlu Güzel İnsân Desinler

Ne kadar güzel bir mertebe bilsen
Yeter bana güzel insân desinler
Allâh'ın adıyla mektebe girsem
Bin vefâkar iyi insân desinler

Seni yaratana kurbân olayım
Ayağına geçir urban olayım
Kimi yüreklerde bayrâm olayım
Benim için güzel insân desinler

Gözümü kör ettim harama bakmam
Her taraf kan ağlar yarama bakmam
Yüzüm akpak olsun karama bakmam
Benim için iyi insân desinler

Kimse bilmez derdimi iç yüzümü
Esirgemem kimseden hiç sözümü
Nusretinle Allâh'ım aç gözümü
Sevdiklerin iyi insân desinler.

Ben methetmesin kimse âfâki
Amelimi görsün gözlesin tâki
Benden geri kalan hoşsedâ bâki
Kalınca çok güzel insân desinler.

Evvelime âhırıma baksınlar
Allâh için amelime taksınlar
Benden râzı değil ise yaksınlar
Bu dünyada güzel insân desinler

Derde düşür kavursunlar ateşte
Hamur gibi yoğursunlar güneşte
Hep hâk etti yaşamadı beleşte
Bildiğimiz güzel insân desinler.

Ecel gelir müşkül vefât istemem
Senden başka âli rıfat istemem
Allahım ben başka sıfat istemem
Efiloğlu güzel insân desinler.