Efendim (sav) Şiiri - İlyas Kaplan

Sen beşir
Sen nezir
Sen dai
Sen sirac
Sen münirsin
Efendim

Ey Allah’ın elçisi
Rahmeten li’l- alemin
Alemlere rahmetsin
Sen Habipsin
Sen alemlere rahmet olasın diye gönderildin
Sen Muhammed Mustafa’sın
efendim

Muhabbetin, bulanık suları berraklaştırır
Ölü kalpleri diriltir
Padişahları kul-köle eyler
Efendim.

Aşkın yolunda
Aşkın uğrunda hayat feda ederiz
Binlerce kere can feda etmek bile az kalır
Anam, babam, malım ve canım sana feda olsun
Efendim

Sen hak üzeresin
Sen hakka ve hidayete çağıransın
Yüce Allah’tır Senin şahidin
Yaratılış senin özleminle suret buldu
Semalara senin nurundan bir heybet yansıdı
Efendim

Ayaklarımız sana doğru yol aldı
Umman’dan dağlara kadar
Bütün arzı gezdik
Toprağa ,kuma basanların en hayırlısı
Bize şefaat etsin de
Rabbimiz bizi affetsin diye
Efendim

Nice diyarlardan sana doğru yola çıktık
Çorak toprakları atlatarak çöllerden geçtik
Kırmızıya çalan kumlar üzerinde
Bazen düşüp
Bazen de sendeleyerek
Sana koştuk
Efendim

Yüzün ilahi yaratışın delilidir
Kaşın aşıkların yöneldiği bir kıble
Gönüllerin senin derdinle yanması bir saadettir
Çünkü şu alemde yegane hakikat sensin
Efendim

seni bir kerecik görmeye
Bin can feda olsun
Senin aşkın bütün dertlere devadır
Aşkının yolunda
O derece sabırsızım ki
Seni her kim severse
kendime onu rakip görürüm
Efendim

Sen hakikat ilminin mahremisin
Bu yüzden varlık aleminin yaralarının merhemisin
Senin hasretinle gönlüme kan oturdu
Artık cemalini rüyada olsun göstererek
Beni sevindir
Efendim

Gönüller senin aşkınla inleyen birer tutkundur
yolunda başım ve canım feda olsun
Gönlüm senin hayalini kurarak sabahlar
Cemalinin mumu olmasa sabahlar olmaz
Efendim

Saadet ülkesinin sultanı sensin
Vahdet beratında
La ilahe illa’llah,
Muhammed Rasulullah diye
Yazılı olan da sensin
Sen Nur-i Muhammed’sin
Adem, ruh ile ceset arasında iken
sen var idin
Efendim

redfer