Efendim -ıı- Şiiri - Mecit Aktürk

Bir özür borcum var ey mukadderat
Hayâsız hecemden utandım kendim
Gafletin ağına düşmezdim, fakat
Sızımın sözüne kandım efendim

Amansız acıyla dolunca geniz
Hıçkırık içinde kayboluyor giz...
Gönlüm senelerdir girdaplı deniz
Od’unda alevsiz yandım efendim.

Dayanmak gerekir, bilirim ama
Sözümün hatırı geçmez şurama
Vîrane bedende takat arama
Nihayet bir âciz candım efendim

İrade payıma düşmüşse vefâ
Sabrıma sınavdır, gönlüme sefâ
Bu yüzden, kim bilir kaçıncı defa
Lokmamı ağuna bandım efendim

Ağır sillesini vurdukça felek
Gülene imrendim gülümseyerek
Gözüme yaş oldu gönlüme her ek
Rahmeti mendilde sandım efendim

Küsmek ne haddime, çeksek dahi âh
Ağız pervanemiz şüküre semah
Zehr olsa ne çıkar; elhamdülillah
İkramından içtim, kandım efendim