Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Gül yüreğinize sağlık Züleyha hanım.....teşekkürler.
Saygılar muhabbetler
o güzel yüreğinize sağlık arkadaşım...
Okurken gönlüm coşdu, gözüm doldu, yüreğim ağladı. Ne yazsam boş yazan yüreği kutluyorum Allah herkese hak yolunda yürümeyi nasip etsin, sözle değil özde anmayı.sevgiler sevgi, merhamet dolu yüreğine.
Okurken gönlüm coşdu, gözüm doldu, yüreğim ağladı. Ne yazsam boş yazan yüreği kutluyorum Allah herkese hak yolunda yürümeyi nasip etsin, sözle değil özde anmayı.sevgiler sevgi, merhamet dolu yüreğine.
Gönlümün nağmelerinden arzuhalimi sundum Sana..içimde baharın bir parça ümidiyle Şefaatinle Seninle cennette vuslata ermek nasib olsun..Seni görmeden Seni seven ümmetini cennet-i alada bekle bekLe bizi Efendim! ..gül kokulu Efendim! ..Sana sonsuz salat ve selam olsun..
YAZAN YÜREĞİNİZİ VE KALEMİNİZİ TÜM KALBİMLE KUTLUYORUM...
SAYGILARIMLA...
Göremesek de o gül yüzünü.. yaşayamasak ta Asr-ı saadette hep özlemini duyduk o hidayet nuruyla doğan güneşli günlerin..Seni yaşamak Senle olmaktı aslında..içtiğim suyu yudumlarken; her anımda senin sünnetini hatırlarken; seni yaşamaktı seni duymak..Yürüyüşün,oturuşun,kalkışın,yaratılanlara merhametle davranışın kısacası her şeyinle örnek almaktı hayatını Seni yaşamak..
***********************************************************
salat sana selam sana muhammedim. kurtar bizi fitnelerden can ahmedim. rabbim şefaaatine nail eyler inşaallah. kutlarım. 100 puan
Göremesek de o gül yüzünü.. yaşayamasak ta Asr-ı saadette hep özlemini duyduk o hidayet nuruyla doğan güneşli günlerin..Seni yaşamak Senle olmaktı aslında..içtiğim suyu yudumlarken; her anımda senin sünnetini hatırlarken; seni yaşamaktı seni duymak..Yürüyüşün,oturuşun,kalkışın,yaratılanlara merhametle davranışın kısacası her şeyinle örnek almaktı hayatını Seni yaşamak..
***********************************************************
salat sana selam sana muhammedim. kurtar bizi fitnelerden can ahmedim. rabbim şefaaatine nail eyler inşaallah. kutlarım. 100 puan
Gönlünüzden coşarak kopan güzel duyguların terennümü olan cümleleri, severek okudum.. Yazıda, peygamber efendimize olan muhabbetiniz, sevginiz ifade edilmekte.. Gayet güzel bir anlatım olmuş, kutlarım efendim.. saygılarımla.. A.B. ÜNAL
Çok değerli kardeşim insana gönül rahatlığı veren bir şiir okudum yürekten kutluyorum Yazan eller dert görmesin
yüreğinize sağlık çok güzldi....SAYGILARIMLA...Fırat Sırtlan
Bu şiir ile ilgili 100 tane yorum bulunmakta