Efendim'e Şiiri - Numan Esad Yalçınkaya

Seni çokca seviyorum Efendim
Ama bunu anlatacak kadar kelimem yok
Utanıyorum sana mahçubum Efendim
Senden utanacak kadar hakkım yok

Söylesek tutmuyoruz nasıl da unutuyoruz
Aşkına muhtacız, ahlâkını özlüyoruz
Buyur emret diyoruz da nefsimize uyuyoruz
Şefaat isteyeceğiz ama onu da haketmiyoruz

Aşık da oldun, cefada çektin, sevdiğinide kaybettin
İnsanoğlunun en acı imtihanlarından çektin
Çağlar öncesinden bizleri kardeşlerim diye bildirdin
Kardeşlerin de seni çok özledi Ya ResulAllah

Düşmüyor ki yolumuz yanına, bir Medine yağmuru gibi
Medine dilencileri gibi şanslı olamadık kapında
Ölmeyi haketmedik yanında, nasipli komşuların gibi
Ravzandaki gül kokun ve nur kapın yanında