Efendi Emmi Şiiri - Ali Adil Güneren

1326-1423...
Receb'i bekledi, hilali gördü, 'Eyvallah' dedi,
'Sen söyle, sen eşit' der idi,
'Gozünün yağını yeyim' der idi,
Gözlerinden öptürdü...gitti.

'Bir çivisini sökmedim' dediği ocağı,
Tarlayı, tapanı, bahçeyi, bağı,
-O da yalan, bu da yalan..
var biraz da sen oyalan -
Yunus misali, terketti...gitti.

Besmeleyi sever idi,
'Nimetinin başına oturduk
olmayana daha çok ver..
yanısıra bize de ver' der idi,
Neylerse güzel eylediğini söyler,
'Bu gunumüze şükür' der idi,
Namaz borcu yoktu,
Şükrünü eda etti...gitti.

Ashab-ı Suffa, Şehid-i Kerbelâ (HÛ)
Oniki İmam, Ondört Masum-u Pâk Efendilerimiz Hazerâtı'na,
Gök Ehli'ne, kendi kabrine hediyyesi bol idi,
Eller üzerinde değil, parmaklar üstünde,
Heybesinden, hediyeler saçarak gitti.

-Sür çıkar agyarı Dil'den
tâ Tecelli kıla HAK,
Padişah konmaz saraya
hane mamur olmadan-
Sine'si Tecellligâh idi,
Pir-i Fâni oldu...gitti.