Efendi... Şiiri - Kemal Çakmak

Name name süzülüyordu yüreğinden dökülen sözcükler.
Ve beni ince bir hüzün sarıyordu.
Her kelimesi yüreğimin derinliklerine işliyordu
Hiç susmasını istemiyordum.
Konuş efendi konuş
Hep konuş
çok'ca konuş
Hiç susmadan konuş
Epeydir oldu böyle konuşmayalı efendi
Kendini anlat bana.
Ama saklamaya çalışma
Belli oluyor gözlerinden.
Anlat efendi anlat korkma, 
Ben senin hayalin değil, gerçeğinim.
Yüreğini anlat bana, anlat ki bir olalım,
Toplayalım harebe yüreğini.

Hep konuş efendi çok'ca konuş
Yüreğini dök bana.
Dök ki bir olalım toplayalım harebe yüreğini.
Toplayalım efendi toplayalım.
Bana acı veriyorsun,
Unutuyorsun beni farkında olmadan
Unutma beni efendi unutma!
Biz farklı bedenler de  tek canız.

Yakışmıyor budurum sana.
Bir beden ağır gelmiş güzel yüreğine,
Burukluk var.
Papatya'ya can veren gülüşün'de
Toplayalım efendi toplayalım  kendimizi
Yakışmıyor bu durum sana.

Name name süzülüyordu yüreğinden dökülen sözcükler.
Ve acı veriyordu,

Olsun efendi olsun.
Çıkacaz bir gün harabe yüreğinden,
Anlat bana efendi anlat
Çünki; biz farklı bedenler de tek canız.
Konuş efendi konuş
Hep konuş
çok'ca konuş
Hiç susmadan konuş.