Hangi tepeye çıkarsan çık, efendi! Hangi gözle bakarsan bak!
Senin; gözlerin de değişen nice hayalin var, bulut umarsız.
Yaşama geçtiği bu tevazu, sanma ki; senin için özeldir!
O'nun anlamı kuşattığı misak; ne seninle tekdir, ne senden de uzak.
Sıcacık avuçları gibi yumuşak, yeni doğan bir bebeğin sevgisi gibi ilk
Böyle doğar güneşi, bütün zamanlarda şımarık yüzüne dünyanın.
Sen! Zerde nokta kadar yeri olan, hikâyenin harfine denk gelsen
Çobanyıldızı gibi gökte adı parlayan! Yüzsüzlüğüne, paye istersin.
Sen; hayatın ab-ına daldırma kepçeyle, ahmakça! Gurursuz!
Yalap şalap uzandıkça, uzan! Tebdili izan da fikrin çok, içine akan
Bütün ırmaklarını istersin! O kadar aç ve doymaz ki gözün
Hangi ferman ile dergâhta kime, ne için? Sen kimsin, sınır koyarsın?
Kayıt Tarihi : 18.8.2013 22:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!