Efendi Şiiri - Osman Yüksel

İnan ki dünyaya gelenler göçer
Herkes ektiğini biçer efendi
Kul dara düşüp de kalırsa naçar
O zaman matâfını saçar efendi

Sözlerim manalı derya denizim
İnsanlık çığırında belli bir izim
Arının yaptığı baldaki özüm
Sen nefsini yüksek tutma efendi

Hayatın yolları eniş ve yokuş
Bazen hattat olup dökerim nakış
Nedir ozanlara tepeden bakış
Kendini birinci yayma efendi

Yaşına hürmeten boyun eğerim
Güzel olan her şeyi bende severim
Bencil olma artsın senin değerin
Sen bizleri hakir görme efendi

Hayali terk edip gerçeğe daldım
Engin Ummanlara gemimi saldım
Siz gibi çok kazın tüyünü yoldum
Belanızı benden bulman efendi

İyiyi kötüyü elekten süzdüm
Çok diyar dolaştım dünyayı gezdim
Bencillik edeni meydanda ezdim
Ozansan kalpleri kırma efendi

Dinle Yükseli’de aciz bir ozan
Hakiki şairsen gerçeği yazan
Belki gülümsersin beklide kızan
Vurdukça çul gibi tozan efendi