Rengarenk çiçekler açardı bahçemizde
Yabani bir gül yetiştirdim ellerimle
Tenimi deşip, ruhuma battı dikenleri
Bitmek bilmez mi mevsimlerin en soğuğu?
Sessizliğin dayanılmaz çığlığı hala kulaklarımda
İçimi körükleyen ateşi söndürmeye niyetlendi bilinmezlik
Savaş meydanında ne bir ses, ne bir nefes yok oysa
Kanayan yaralarımı dağladım, tuz bastım bir başıma
Kulaklarda yankılanan lâkırdılar sustular
Kapat pencerelerini, sessizlik bile işitilmez artık
Vaktinden çok önce olgunlaştı bu ulu ağacın meyveleri
Çürümeye yüz tuttular, potansiyellerinin gölgesinde
Aynadan yansıyorlar, saçlarımın arasına dökülen aklar
Hissizleştik günden güne, dilimizde tatsız küfürler
Sorulmadı hiçbir yanlış, duygularımız diri diri gömüldüler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!