Efe'nin Yemini..akçay zeybeği...

​Kaz Dağı'ndan eser serin bir yel,
Efe diz vurdu mu titrer bu yerler.
Korku nedir bilmez ne taşkın, ne sel,
Mertliğin kitabını yazar erenler.

​Zeytin ağacına yaslanmış başı,
Gözünde parlıyor vatan ateşi.
Silinmez alnından o onur taşı,
Doğmaz bu toprağa bir daha eşi.

​Körfez'in suları mavidir, derin,
Yarin bakışları hepsinden serin.
Varsa bir derdin gel, postunu serin,
Dostluk divanında yerin var senin.

​Harmandalı döner, kollar havada,
Kartal gibi süzülür yüce yuvada.
Dualar eksilmez gizli duada,
Hakk’a teslim olmuş bizim beyler.

​Yörük kızı geçer, sürmeli gözlü,
Sözleri bal gibi, hem tatlı sözlü.
Ege’nin insanı ateştir, közlü,
Yanar da kül olmaz, sevdayı söyler.

​Kul Hasan son sözü burada bağlar,
Akçay’dan seslense, duyar hep dağlar.
Geçse de asırlar, geçse de çağlar,
Bu destan bitmez, Hasan’ı eyler...

​Hasan Belek
04 12 2025 - Akçay