İstiklalde
Düşüncelerim bir bir sorgularken içimdeki saygısız yaşamı
sahaftaki bir kitap
Yüzüme pişkin pişkin bakarken
Hatırlatıyor bana
Tek eksiğim sen
Ne benzer şey sevgi ve evren.
Büyük patlamadan beri,
sonsuza kadar sürecek ikisi.
Bir ufak parıltıyla başladı evren,
bir bakışla, bir sözle başlayacak
sevginin en ufak kırıntıları.
iki ay geçti,
trenler gitti yalnızlık raylarında,
koca kara trenler.
dönen olmadı gidenlerden,
mektup göndermediler öteki yalnızlarına,
bir postacı geçmedi sokağımdan,
sen nasıl bir kedisin müzeyyen
bir yudumluk kahve gözlerin
sen ne değişik kedisin müzeyyen
alacalı kürkün kadar renklisin
sen ne eşsizsin müzeyyen
peygamberin kedisi belki de ta kendisi
yağmurlu akşamları seversin
kışa yaraşır sevgilerin
ocak ve şubatı hatırlarsan
bekler seni aşkım ve ellerim
güneş ısıtır artık içimi
Güneşin batmadığı bir yerdesin
Seni bir sahilde bekliyorum
Bir gamze çukuruna düşmüş boğulurken
Bir öpücüğünle kurtarmanı bekliyorum
sana sevgiler sevgilim,
hayatın güzelliği sende yeşersin
sana güzellikler sevgilim
gözlerinin ateşi bir beni yaksın.
sana bol aşklar sevgilim
Kapalı bir perdenin arkasında,
kendi tiyatro oyununda
kimseye gösteremeden okuyorsun tiradını.
Herkes kaçmış salondan,
bense tek izleyen, biletsizim.
Merak içimi kaplıyor perde her hareket ettikçe,
bırakacağım karanlık odalarıma
sevimsiz sevgimin bana kattıklarını
öldüren zehrin panzehirini bırakacağım senin yanına
bir kederi yaratan tek peygamber olduğundan
hatırlarsan sana tapardım
sus diye emredersen, vaazını dinlerdim
kendine kat beni
serpiştir kendinin sokaklarına
sık damarlarımı, kanat sözcüklerimi
soy beni, bütün çıplaklığımla seninim
tek ilahım, tek peygamberim
izin ver ruhuma işleyeyim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!