Edremit'ten İzmir'e kurtuluş destanı..

​Ege'nin incisi, o güzel diyar,
Üstünde gezerdi bir bulut, efkâr.
Edremit yas tutar, İzmir perişan,
Esaret zinciri yakardı her an.

​Kaz Dağı dumanlı, bakardı yola,
Zeytin dalları gelmişti dile.
"Nerede Mehmet'im, nerde ordular?"
Diyordu gönülden bütün duygular.

​Efelerin yurdu düşmüştü dara,
Her yürekte açılmıştı bir yara.
Analar ağlardı sessiz derinden,
Bir haber beklerdi yiğit erinden.

​Ama bu sessizlik bir fırtınaydı,
Her kalpte bir Kuvâ kıvılcımı vardı.
Köylerde, dağlarda yakıldı ateş,
Vatan sevgisiydi herkese bir eş.

​Sonra Afyon'dan bir şimşek çakıldı,
Düşman hatlarına birden akıldı.
Mustafa Kemal'den gelmişti ferman,
"Ordular, hedefiniz Akdeniz'dir, varman!"

​Bu ne büyük bir sel, bu ne büyük güç,
Önünde duramaz ne kale ne burç.
Ovalar, dağlar Mehmetçik doldu,
Kaçan düşmanın da rengi bir soldu.

​Ordu ilerlerken batıya doğru,
Her adım silerdi kalpteki ağrıyı.
Uşak'tan, Salihli'den geçti erler,
"İzmir'e! İzmir'e!" diyordu diller.

​Ve bir sabah, Eylül'ün dokuzunda,
Hürriyet yeli esti Edremit'in yurdunda.
Kaz Dağı'ndan bir zafer sesi geldi,
Körfezin suları sanki yükseldi.

​Akçay'da, Altınoluk'ta bir bayram,
Bitti artık o acı dolu devran.
Zeytinlikler Mehmetçik'e durdu selam,
Edremit'ten yükseldi kutlu kelam.

​Aynı gündü, İzmir'e vardı süvari,
Kalmamıştı düşmanın hiç kararı.
Belkahve'den şehre baktı askerim,
Dedi "İşte benim cennet yerim!"

​Süvariler bir rüzgâr gibi esti,
Yunan'ın yolunu, umudunu kesti.
Karşıyaka'dan, Bornova'dan girdiler,
Tüm İzmir'e müjdeyi verdiler.

​Halk sokağa döküldü sevinç ile,
Gözyaşları karışmıştı her güle.
Ordusunu kucakladı İzmirlim,
"Hoş geldin vatanım, hoş geldin gülüm!"

​Yüzbaşı Şerafettin, o an en önde,
Sancağı dalgalandırdı o günde.
Yunan paçavrasını yerlere serdi,
Ay Yıldız göklerde selam verdi.

​Konak Meydanı'nda bir tarih yattı,
Mehmetçik bayrağı göklere attı.
Bu, bir milletin diriliş anıydı,
Şehitlerin yerde kalmaz kanıydı.

​Kordonboyu'nda bir bayram alayı,
Denize döküldü düşman alayı.
Artık İzmir hür, Edremit hürdü,
Türk'ün yüzü nihayetinde güldü.

​Başkomutan girdi güzel İzmir'e,
Nokta konulmuştu artık o kire.
Balkondan seslendi aziz millete,
Son verilmişti artık bu zillete.

​"Bu zafer sizindir, ey büyük millet!"
Dedi, "Sonsuza dek sürsün bu devlet!"
O gün Ege'de çiçekler bir başka açar,
Tarihe yazıldı bu şanlı zafer.

Bu zafer bir ders olsun yedi düvele,
Göz diken olursa bu cennet ile.
Unutmasınlar o eylül gününü,
Türk'ün asla çiğnetmeyeceğini yurdunu.

​Yurdumun üstünden gitmesin duman,
Hür yaşasın milletim her zaman.
Şehitler rahatça uyusunlar yerde,
Bir daha düşmeyelim böyle bir derde.

​Selam olsun o gün şehit olana,
Canını feda eden bu vatana.
Atatürk'e, ordusuna, erine,
Yurdumun her karış toprağına.

​Kul Hasan'i bu destan sana gelsin,
O şanlı ruh kalbinde dirilsin.
Edremit'ten İzmir'e bu kutlu yolda,
Yaşasın hürriyet, sağ ve sol kolda!

Hasan Belek
09 Eylül 25