Titrek mum aleviydin masamda
Gecede özlem duyduğum
Umuda giden yolda umuttun
Bakışların her şeyi değiştirirdi bazen
Tüm mısraları olurdun bazen şiirlerimin
Devrik cümleydin kimi zaman
Bomboş bir odasın işte
Duvarın siyaha boyanmış
Bir ışık yakarken içinde
Gördüğüm ilk şeydi karanlık
Bomboş bir varlıksın işte
Ne oldu bu yollara
Tam düzeldi derken
Nerden çıktı bu sisler
Ya o ardındaki bulutlar
Ağlatmaya gelmişler birer birer
Bütün sevgililerim terk etti beni
Umut, yalnızlık ve yaşam…
Hiç biri koymadı yalnızlık kadar
Ezeli sevgilimdi o,
Bir ateş parçası gibi koynumda
Sabaha kadar sevişirdik durmadan
Her gece seni düşünmek
Olmayacağını bile bile
Nasıl acıtır bilir misin?
Nasıl bilebilirsin ki
Bilme
Bilsen
Nasıl olsa duyardın
Belki birkaç gün
Beklide asırlar sonra
Toprağın bağrında
Uyumuş vaziyette
Sesim çığlığında kaybolurken
Yaramın olduğu
Mısra gibisin
Çok açanın vardır
Acıyla kundaklanan
Görkemli bir festival gibi
Önce başını döndürür
Ağrılara simge olmuş bir imgeydim
Üç beşini içinde yaşatan bir süreç
Karanlığa inat bir kibrit kıvılcımı
Keskin barut kokulu bir bakışın kurbanı
İnadına sürmeye davet açtılar
Ve şimdi gidiyorsun
Bütün acımasızlığınla
Yaşatarak sonbaharı
Dalgın denizlerimde
Bir iç savaştır artık
İnatları inattır
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!