İnsan bu,su misâli akıyor kaderine.Edep kanatlarını takarsa uçar.Takmazsa herkesten kaçar,başta kendinden.Bir edebi terk edince ne fazîletleri kaçırırız.Belki de Mevlâ'mızın o kadar hoşuna gidiyordur ki o edebi bizde görmesi,bu yüzden o edebi terk edince bize musîbet veriyordur,gerçi biz musîbetlerimizi yaptıklarımızla isteriz,Rabbimiz de istemeyerek verir.Aah insanın her takvim yaprağı kopunca daha takvalı olması gerekirken,bu geriye dönüş de ne?Düşünüyorum ve satırlara şunları fısıldıyorum,terkettiğim çok edep var.
2015
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta