Edebi Olmasını Beklemez Şiiri - Ömer Dalman

Konular kendi hallerinde gezinirken
“şiir” olmadan önce
nasıl da sadedirler
beklentisiz
ifadesi, gücü yettiğince
edebilikten de uzak çoğu zaman…

fark ettiği zaman bir konuyu
el verir ona kendince şair
kendi tarzında…

ille de edebi olmasını beklemeden
çekiverir tüm çıplaklığıyla kollarından
kendi mekanına kapatıverir.
Usta bu ya
çıplak da olsa
hiçbir özelliği olmasa da alır evine
başlar kendi giysilerini giydirmeye
durum uygunsa, bazen abartılı
bazen sade bir makyaj da yapar yüzüne.
1 gecede bambaşka bir kişiliğe sokar o konuyu.
alımlı, cazibeli, salına salına yürüyen bir kadın…

o kadar kendine benzetir ki temelindeki tohumları
bakışına ilk aşık olan yine kendidir şairin!
fazla tutamaz onu bu yüzden mekanında.
o gece ne kadar olduysa o kadar bütünleşir
öper, koklar, süzer, eller, yoklar, kavrar
ve geceyarısı kimse görmeden sokağa salıverir.

ertesi gün o kadını
yeni ihtişamıyla gördüğünde
kendi bile tanıyamaz
hatta utanır
yanından geçerken ses bile edemez
kendini hatırlatmaz! ..
daha bir gecede kim bilir kaç erkeği takmıştır peşine! ?
karışmaz…

Şair, konuların edebi olması beklemez
çeker alır kendi mekanına
ve gerekeni yapar.

(Ağustos 2006)