Sokaklarda gözüm arar onları
Güneşin batışıyla salınırlar sokağa
Mecburiyet her şey yaptırır derler insana
Sahiden yaptırır mı ki
O masum bakışları ararım
O köşe de sessizce utananları
Ankara ayazından bi'çareyim
Buz gibi katıyım senden sonra
Karadeniz havasından farksız
Her duyguları barındırıyorum
Ben artık kendime yabancıyım
Kahvemi yudumlarken takılıyor aklıma
Etrafımdaki sessizlik
Kahvenin bogazımdan geçişini duyuyorum adeta
Sonra diyorum yalnızsın
Yalnızlık nedir biliyor musun
Geceninin bir yarısı aglarken ne oldu
Uyandım
Tabi buna uyanmak denebilirse
Parmak uçlarımı sürüyerek kahve yaptım
İçmeden ayılamam, gelemem kendime
Ardından yaktım sigaramı
Duman cigerlerime nüfus ederken
Sen istanbulun gece ışıkları
Sen sigara cızırtısı
Ve yine sen okyanusta kayıp gemi
Sen dalga sesinin huzuru
Sen camdaki kıragı
gün yavaşça batarken
gökyüzü şeftali gibi parlarken
en sevdiğim gün batımında
ruhumu ararken buluyorum kendimi
ah benim kaybolan
Sevgi ne pahalı şey anne
Bak yer edinemedi yavrun
Ufacık bir kalbe
Sığamadı elleri bir insanın avcuna
Üzüntüsü olmadı kimsenin gözünde yaş
Kimseler almadı sen gibi kollarına
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!