Ruhuna dokunulmamış
Kanatları kırılmamış insanlara
Hasret kaldık
Bir bakışla yürek ısıtanlara
Kalbi temiz yüzü pak olanlara
Hep mi soguk olur
Bu hastane koridorları
Sanki her duvarında bir gözyaşı
Herkesden bir iz taşıyorcasına
Beyazlar içinde simsiyah olan duvarlar
Çıglık çıglıga bagıran insanları
Gözlerimden dökülen ılık ılık yaşlarla
Anımsıyorum seni
Canladırdıgım hardal beremle
Sarılıyorum sana, sarıyorum seni
Bir tren garında vedalaşırken
Gülüyorum tırnak izlerine
Kalabalık içindeyim bugün
Kuytuda bir kafede
Masada tam dört kişiyiz
Americano yudumluyorum acı evet acı
Garson süt ilave edelim
Her zaman içtigim nasıl acı olur?
Ben seni nasıl sevdim biliyormusun?
Kirpiklerinin arasındaki boşluklara
Umut doldurarak sevdim.
Ben seni nasıl sevdim biliyormusun?
Sakallarının her teline
Uyukluyorum sabahın ayazında
İçimde bir sızı düşüyorsun aklıma
Nasıl oldu diyorum oysaki seviyordum seni
Nasıl dokundu ellerim
Nasıl teslim ettim ruhumu
Ya kesilen nefesim?
Suskunluğum asaletimden değil
Gururumdan hiç değil
Suskunluğum senden
Senin ok gibi gönlüme
Saplanan gözlerinden
Çek artık o sonsuza bakan gözlerini
Sen istanbulun gece ışıkları
Sen sigara cızırtısı
Ve yine sen okyanusta kayıp gemi
Sen dalga sesinin huzuru
Sen camdaki kıragı
Sevgiden yoksun hislerim
Bir o kadar duygusal ruhumla
Senin ruhunun derinliklerine
Dokunmak gibi bir istek bu
Kısacık saçlarımı parmaklarının arasında
Okşa dercesine bir istek bu
Dokunarak
Bütün kötü benliginizi kusarak
Acımasızca zevk aldıgınız
Duygularını düşünmediginiz
Karanlıktan korkuttugunuz
Geceleri uyutmadıgınız
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!