Ecza Şiiri - Yusuf Oflaz

satırlar dolu yüreğime eczadır yazmak
ruhumun belli belirsiz çınlayışlarına bir benttir
yok edemediğim hatıralara fırsattır yazmak
satırlara satır aralamak ferahlıktır
yolculuk belki de böyle başlar bilinmez
aşkımı hafifletecek iki satır mısradır

zaman geçer
ölüme yıllanmış şarap gibi yakınlaşırım
her geçen gün aşkının değeri artar
yıllanmamak mümkün mü ayazda
aklımın dolup dolup boşandığı
ellerimin buz olup kaskatı kesildiğinde
yıllanmamak mümkün mü?
soruyorum

güneşin kırsaldaki
kurumuş otlara vurduğu sapsarı bir varlıksın
gözlerin bataklığın yüzüne vuran ışıltıdır
sesini hatırlar mıyım bilmem
belki de birer satırlıktır bendeki hayalin
bilmem belki de elimdeki fotoğrafın yansımasıdır
aşkımın yolu diken ve sancılarla çevrili
ben bile giremem, kendime olan mecburiyetim olmasa
vazgeçişin beni haklı çıkaran kanıttır
bana ben bile katlanamam
ruhumun katman katman yalnızlığı olmasa

şairler sizlere sesleniyorum
çağırın beni de imgeler cenahına
beni de alın yanınıza
titrek sesim belki yoldaş olur yanınıza
ihanet etmez titreyişin
menzili gittiğiniz yöndür
kucaklayın beni de titrek sesimle
kurtaralım benliğimizi bu belirsiz inzivadan
sana da sesleniyorum kardeşim
insanlığın kurtuluşu biz olmaktan geçer