Ecirden Üryan Şiiri - Mehmet Tevfik Eltas

Suya üfleyip içmedim, bardakta suyum artık.

Ya olduğun gibi görün, hesapsız sade yaşam

Ya da akrebin iğnesinde yoğrulduğun gibi kal

Hatalarımızla pişerken nedamet zırhın olsun.

Yanlışların zincirinde boğulsak da günümüzde

Günahına pişmanlık yeni elbiseler doğurtsun

Sevabına taşısın, pişsin gönül, kefenlensin.

Kusurun halkasında öğretilen neydi?

Ecirden üryan doğan hayatın kendisiydi.

Yanlışların peşinden koştu, arzuların tomarı

Bir güneş mi doğuyor ne? İçimde doğan ürperti

Doğruyu aradık hep, hissiyatımız kalbi vurdu.

Bir atımlık can vardı,

Bir adımlık yolda

Kaç ampul kırıldı güneşin saçağında.

Hayat büyütürken yanlışlarımız doğdu;

Çay ise demini bekleyerek verdi.

Dalında duran meyve yorgun argın dursa da

Salınan kiraz ise ağacına yeşil baktı.