Ecelim Oldu Duyuşum

Vurmadan bak kendi yüreğine, ilk yaranı gör, dur!
Açanı hatırla, düşün, işte bendeki yara budur.
Bir onulmaz yarayla yar kıyısına getiren yar,
Daralıp boğulduğun deniz elmacığından kayar.
Hani gündüzünün hayaliydi, gecenin rüyası
Hüznünün tesellisi, yalnızlığının angaryası
Vazgeçilmezin, tek umudum dediğin, geleceğin,
Hiç bilir miydin, bir gün yar kıyısına geleceğin.
Bir tükenmez yarayla vuruldum, hastayım ben sana
Söylemeye varmaz dilim, gayrı halden anlasana
Ağlasan gözyaşın olurum, eririm ardın sıra
Hayat suyum olur canlanırım gülsen ara sıra
Beni benden ettin tanınmaz oldum nazenin dilber
Aklımı mezara gömdüm, işte içimden bet haber
Bir sevdiği var dediler, ecelim oldu duyuşum.
Ben ben değilim artık, merhametime taş koymuşum
Ölüm kokar nefesim, eser, ecel çağırır sesim
Korku can dostumdur benim bil, acı en has kardeşim
Yar olmayanı yar etmezler bizde, böyle bilesin.
Ya benle aşkımı atarım yara, ya sen gelesin.
Hiç sevdiğine kıyar mı –bir an bile olsun- insan,
Kıydım kendime dilim dilim oldum ah.. bir anlasan
Sen sevin mutlu ol da ben ağlasam da gülerim
Sen dur hele uzakta o mutlu ya, daha ne! Derim
Yar koynunda görsem seni ne olur? Ben bir gün ölürüm.
Yar ucunda eğersen başını, ben her gün ölürüm.