Ecel yokluyor Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlıer

&&

Artık vakit yaklaştı, elim kolum kalkmıyor
Ecel gelmiş kapımdan, her gün beni yokluyor
Yaklaşmışım demek ben, ömrümün’ de sonuna
Ecel gelmiş kapımdan, her gün beni yokluyor.

&&

Ben ömrümü verirken, şu dünyanın uğruna
Yorgun düştüm zamansız, belki çıkmam yarına
Varamadan ne yazık, ben dünyanın tadına
Ecel gelmiş kapımdan, her gün beni yokluyor.

&&

Şu dünyanın yolunda, iniş çıkış yürürken
Ne olduysam yoruldum, gücüm bitti erkenden
Bitmesine ömrümün, daha çok var diyorken
Ecel gelmiş kapımdan, her gün beni yokluyor.

&&

Size derim ben size, bakman benim halime
Yorgunluğun izleri, vurup durur kalbime
Yaprakların döktüğü, şu sonbahar gününde
Ecel gelmiş kapımdan, her gün beni yokluyor.

&&

Gelmiş geçmiş yıllarım, tattırmadan tadını
Ecel her gün çalmaktan, vaz geçmiyor kapımı
Doğru dürüst dünya’ nın, çıkarmadan tadını
Ecel gelmiş kapımdan, her gün beni yokluyor.

&&

21 Tem. 18
Ahmet Yüksel Şanlı er