Ecel ile Sonrası Şiiri - Cevat Ezilmez

Ecel acı şerbettir, isteyerek içilmez
O şerbeti içmeden öte yana geçilmez
Sevsen de sevmesen de o şerbeti içersin
Kuş uykusuna benzeyen bir uykuya geçersin.

Bir gün gelir uyanır, gözlerini açarsın
Göreceklerine sen pek çok da şaşarsın
Toprak olan insanlar nasıl mahşere doluşur
Âdem ile son insan orada buluşur.

Korku ile insanlık hep birbirine bakar
Altın bildiklerimiz burada bakır çıkar.
Hak edeni melekler Cennet’e uçururlar
Şeytan ile tayfası kahrolup kudururlar.