Ecel Benim
Nasıl bırakırım
Ben bu yaşamı
Anılar sıra, sıra belleğim
Bir başka yakıyor şuramı,
Istanbul
Doyamadım sevmelere.
Boncuk, boncuk
Sevdiklerim.
Nasıl ölürüm ben nasıl.
Ölümün,
Gündüzü, gecesi olmaz.
Biliyorum.
Yarını yok bu işin.
Belki yarın,
Belki de,
Burnumun ucunda ecelim.
Bırakmam seni yarınlara
Eyy! yaşam
Sevgilerim dorukta
Ecel benim.
Ne zaman istersem,
O zaman giderim.
Kayıt Tarihi : 29.3.2010 21:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tebrikler.
Seyfeddin KARAHOCAGİL
emeğinizi yüreğinize sağlık
TÜM YORUMLAR (17)