Öyle hastayımki
yerimden kalkamaz haldeyim,
alın terini ellerim silmeyen oldu
şifası nedir derseniz bileyim
inilti seslerim dağları aşıyor
eriyen bedenim care arıyor
gözzüm ağlar oldu
yüzüzm gülmüyor.
günler geçtikce bedenim yatağa batar oldu
vucudum durmada sızılıyor
kalem olan kaşıma kimse bakmıyor
gazeller misali sararan oldum
sağlıklı haberi bekleyen oldum
neşeli gönlümü dağlayan oldum
çekemez oldum böyle hayatı
kendimi yatakta yatalak gördüm
güya bu dünyadan
devranlar sürdüm.
akan ecel terlerini elim silmiyor
perişan halimi doktor bilmiyor
şifaları ver
sen banma yarab.
Kayıt Tarihi : 15.4.2014 12:05:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Duyar](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/04/15/ecel-ani.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!