Ecel Aldı Aldı Savurdu Yersiz...

ahlaksız zaman'dı emelsiz
aldı aldı savurdu yersiz
kördü edemedi küfürsüz

bilmeden görmeden erken
yazılanlar kadar ecelsiz
bir zamanın tanığıydım

şahitlik ettim o ana ansız
kimseler yoktu yanımda
tutamadım ecelsiz kollarımda

gitti vardı zamansız ansız
ve bütün ayrılıklar gibiydi
sancısı şuramda sanki

yakamda yankılarımda
sanki hala yakınımda
kınalının hikayesidir bu

yangınların dar vakitlisi
yangınında yanan ki kendisi
gidişine saklamış sanki

hayatın bütün cilvesini
tebessümlü yüregiyle
titredi büyükce sesi

dilek ve umutlar diledi
sanki yangındı ateşi
bakışlarında kaldı gövdesi

sanki gitmek istemedi
susmayan suratında
yaralıydı sanki yakınımda

gidişine saklıyordu sanki
yarının peşin umutlarını
sanki eriyordu kutuplarım

gitme demek istedim
ertelenmesin düşler diledim
yüregimle sarılıp itekledim

dönermi diye diyede bekledim
gidiyordu kınalı sanki güverçin
ama hep tazelemişti düşleri

yeni yeni ümitleri ve sevdikleri
bir hikaye gibiydi bekledikleri
giderken gittigi yerleri

yaşamıştı sanki yüregi
anlatıp durdugu makaleyi
bir daha yazıyordu kınalı hikayeyi

acıları tetikledi mavilikten gitmeyi

mutlu ol mutlu ol kınalı güverçin...