bolivyalı boyalı fahişe
kenarda köşede yanık tenli
gitsem görsem
ben de aynı dili konuşsam
anlaşılsam şimdiden farklı
konuların maddeleştiği
Hafif meşrep bir gün,
Bedava insanların solmuş
Cümleleriyle sorgusuz sualsiz adımsızlık
Neden sormaksızın bugün soyut
Bu gece ağlamaklı
Gözleri doluyor kalbimin
Işıklar sönmeden,sana sırlar vereyim
Sönerse ışıklar; sönerim
Artık ben değilim,benimle olan
Kaza yapmış iki ruh,hafif yaralı
Lugat-ı zıkkım kalbim
Manşet attım bu gazetemize insanlar
Küçük saydığınız acıların hepsini birer yaşayan ben
Söyleyim manşetiniz “ÖLDÜNÜZ”
Alt haber yüzünüz beş para etmez
Yelkendiniz kimsesizlere sandınız
Bir mısrada anlatamam sana
Seni nasıl kaybetmekten korktuğumu
Tekerrür eder mi tarihim
Acım taşmasın yine gönlümden gözüme
Bir yudum...
Bir yudum gibisin hançeremde
Bu cinnet alemi gridir..
aĞlasan gri akar göz yaşların...
buzların mordur...
çünkü intihardır aşkın...
odam mordur benim
Kalma burda...
Der bir acı git işte bu kalandan..
Ne kadar zeval verir çocukluk
Ne kadar kalır bu yalnızlık..
Ah ulan..
Son sevgimide sana verdim ben...
gece çok kaotik
şişe diplerini arıyorum.
tren çok hafif, raylar çok karışık,
fildişi renginde hayaller.
fahişesiz kerhaneler gibiyim
çocukça kaçışlarda
eş zamanlı gerçekler
bağrış çağrış tüm gevezeler
yaşamı kopyalanmış bana
tüm kötü insancıklarn
tüm cinsiyeti çiftleşmiş
koyun sürülerinin
Mutluluk…
Senin inanmadığın ruhundayken
Ona gebeydim..
Seninleyken
Acıya gebe kalmamış gibiydim..
Cahil bir genç kızdım…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!