Bu sabah Ankara'nın ayazı vurdu yüzüme. Sensiz son sabah demiştim. Yine kalbime söz geçiremedim. "Yara nereden geliyorsa bandı da orda derler." Yara sensin ama bandı olamıyorsun.
Hani derler ya "çivi çiviyi söker." Sen beni aklına çivilemişsin. Gerçi hayatına birini aldığında onu da söküp attın. Ama ben seni kalbime çiviledim, hayatıma çiviledim. Sen benim ailem olmuşsun, ben seni nasıl söküp atayım. Senin bir çırpıda söküp attığın gibi. Adını duysam, seni görsem o çiviler içimde paslanıyor, içimde sızı oluşturuyor. Şimdi görsek birbirimizi baksak gözümüzün içine kaçacak delik ararız. Ama kalp işte gördüğünde unutmuyor. Yaktığında geçirmediği gibi.
Senle beraber sildim yaşanmışlığımızı.
Söyle kalbine geri dönmesin,
Sana olan aşkımdan verem olsam
Affetmem seni.
Zira benim kalbim sana çok kırgın.
Sensizlik..
Sensizliğin geçti bu sokak, bu ev yaşanmışlıklarla dolu
Sanki bir gün tutupta gelecekmişsin gibi
Kokun hâlâ üzerimde. Dünden kalmış soğuk bir çay ısıtmaya bile tenezzül etmeden sana yazıyorum. Yine kendimi hiçe sayıp seni düşünüyorum. Senli geçen o günleri,günlerimizi..
Aldığım kaktüsü bile sevdim ben
Aşkla baktım ona,
O da canımı acıttı senin acıttığın gibi.
Ama pes etmedim ben
Senin peşinden nasıl koştuysam,
Sana senin canını yakma korkusuyla hareket edip,
Unutmak en büyük intikamdır. Her sokak başında seni görüp gözümü alamadığımda sen hiç bakmıyorsun bile sanki beni unutmuşsun gibiydi. Beni gör diye elimden gelen saçmalıkları yaptım. Ama sen gözlerinin gördüğü halde kör taklidi yaptın. Şimdi seni görmek için sokakları arayan gözlerim. Mantığıma tutuklandı. Mantığım ise seni istemiyordu..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!