Ece'me Şiiri - Halil İbrahim Gemici

Sarı saçların...
Her bir teli aşağıya inerken,
Bir şelaleyi andırıyor,
O rengin güzelliğinde bir şelale
Yoktur bu dünyada...
Saçların, ah saçların;
Öyle parlak, öyle güzel ki,
O güzellik Güneş'te yok,
Yıldızlarda da...

Siyah gözlerin,
Birkaç saniye bakabilmek için gözlerinin içine,
Ömrümü verebilirim,
Işıl ışıl gözlerin,
İçimi delip geçerken,
Sonsuz uykumdayım,
Şafak sökmemiş, hala karanlıktayım,
Lütfen, lütfen bitmesin bu anım,
Bitmesin rüzgarların uğultusu,
Bitmesin sessizliğin sesi,
Ece'mle biraz daha kalayım,
Uzun süre sonra,
Gözlerimiz buluşsun bu ortamda,
Olmasın sabah,
Doğmasın güneş,
Uçmasın kuşlar,
Açılmasın dükkanlar,
Sadece ikimiz olalım,
Sadece ikimiz...

Maalesef gün doğuyor sonra,
O güzel dudaklarınla,
Şarkılar mırıldanıyorsun,
Dudakların ki elmastan da güzel,
Dudaklarında en sevdiğim çileğin kokusu,
Dudakların tenime yapışsa,
Dünyanın en mutlu insanı olacağım,
Yapışsın; ama ayrılmayalım bir daha...

Bitti hayalim, bir hayal miydin,
Yine sıkıcı bir gün başlıyor,
Çalar saatimin bitmeyen zırıltısı,
Yine canım yanıyor,
Yine umutsuzluk,
Yine perişanlık,
Yine hayalin hoş nemiyle yaşayan
Umutsuz bir yaşam,
Bitmez mi hiç bilmem,
Bu monoton, bu tekdüze yaşam,
Hülyalarım da olmasa nasıl geçecek,
Hiç mi hiç anlamam...

Haydi şimdi çık sarhoşluğundan da,
Yeni bir çileye hazırlan,
Ara sıra hayal et ki umutlan,
İyi ki yaşadın şafaktan önceki vaktini.