Ecce Homo Şiiri - Kaan Koç

her insanın süt dökmüşü beterdir
bunu bilin
ve cilalıdır hüznü
kibarlıktan yarı ölü şairlerin

...

etekliği ellerimde bir kız sevmiştim,
ne züppeydim
ne hoppa ona göre, başım durmayan küre
ağzım bir dudak askısıydı sadece

işte o gündür sazların arasına karıştım ben de
o bana çarmıh örüyormuş canlı yayınlarda, örsün
neonlar altında solgunmuş yüzü, yüzsün
felçli atlarımla ben çok iyiyim böyle

iyiyim böyle

...

kendimden biliyorum sütü ve hüznü
yanıktır ikisi de ikisi de karışıktır birbirine
çünkü bir mikrofon ne zaman doğruyu söylese
yankısı dönüp ulaşır çıktığı yere
çünkü ağlayan çocukların ağzında kaynar süt;
bir sünnet makasıdır, uzanır hüzne

beyoğlu'nu sevdik ikimiz de,
geceyarısı girdik diskoteklerine şehrin
sarıldık, sevdik travestileri
unutulsun diye bu kentin raşitizmi
tarihten dayak yemiş bir çocuk gibi
tahtaya kalktığı unutulsun diye,

ve hep tek ayak üzerinde ve hep
pantolonu su gibi ıslak ve hep
aşık olduğu ön sıradaki o çirkin kızı
ömrünün sonuna dek hatırlayacak
olduğunu unutmadan,

bir çırpıda kurtulduk bazı cezalardan

enseme vuruyorken yalnızlığın korkusu
niye bilmem her sözümde bir 'biz' vurgusu

baylar bayanlar, uzak durun şiirin kadifesinden
suyu bile kesmiyorsa bu bıçak,
paslıdır, sapı kırık ve üstünde meni
yaşlıdır çünkü sahibinin elleri

ah!
bir kızdan bahsetmiştim bu şiirin başlarında di' mi

arabesk şeyler demiştim ben de az evvel yani
parlatarak acı dolu gözlerimi, iştahla ağlamıştım karşınızda
kan kusmuştum ve pullayıp başka hayatların
çok satan telaşlarıyla
bir daha ısıtıp vurmuştum sırtınıza

susuyorum şimdi belki hiç konuşmamaya
utanıp moğol yüzümden iliklerken önümü
dünyayı ezip attığım her adımda
konuşmayı sevmeyen ben
iyiyim böyle koşmayı sevmeyen atlarımla

iyiyim böyle

...

her kamburun insanı fenadır bunu bilin
ve eli hep cebindedir
en efendi şairlerin

ah!

yırtık ceplerin kalemi
ne çok imzaladı
gecelerini bu şehrin

quod scripsi, scripsi*

hoşçakalın beyim!

* Pontius Pilatus