Sarılsam o gül yapraklarına
Koklasam o temiz şebnemlerini
Birdaha doğsam yapraklarında
Bahar renkli çiçeklerinin
Ne olurdu açsaydı
Gonca olan yedi verenler
Dertler ki anlamak yetmiyor
Acılar paylaşmakla bitmiyor
Sevgileri yaşamak yetmiyor
Yürekten hissetmek istiyor
Kimse kimseyi anlamak istemiyor
Simsiyah gözlerin kavurdu içimi
Çekti beni ruhunun derinliklerine
Simsiyah saçların sardı benliğimi
Örttü yok etti tüm bedeninde
Aşk yok olmak herhalde sevdiğinde
Yağmur olsam yağsam saçlarına
Güneş olsam açsam yanaklarında
Kar olsam kapatsam yollarını
Deniz olsam sarsam kollarını
Işık olsam aydınlatsam gözlerini
Kitap dolu her yerimiz okuyanımız yok
Kağıt kalem her yerimiz yazanımız yok
Bilğiye belgeye boğulduk bilenimiz yok
Sevgiyi aşkı bol bol dağıttık sevgi aşk yok
Biz hep karanlığı kuşandık gecelerde
Yorgan olarak çektik uykularımıza
Aydınlatamadık gecelerimizi sevgilerle
Umudumuz umutsuzluk oldu gündüzlerde
Bizler hüzün ektik acıları kederleri kokladık
Bitmez gibi duran malın mülkün
Birgün gelir yalan olur
Solmaz gibi duran elin yüzün
Birgün gelir yalan olur
yüreğim incimiş ruhum darda
bakmadın yüzüme acep ne halde
sıkıntısımı var kim bilir nerde
sormadın sevdiğim sormadın beni
bekledim senden güzel haberin
Susarak da konuşur insan
gözleriyle elleriyle
söz ayağa düşmüş
habire konuşuyoruz
varada yoğada
konuşmak yormadımı bizi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!